Randolph: "Een mooi gedicht van T.S. Eliot waar we in de satsang beland zijn...
T.S. Eliot: ‘Naarmate we ouder worden, wordt de wereld vreemder,
gecompliceerder het patroon van doden en levenden.
Niet het intense ogenblik, geïsoleerd, zonder voor en na,
maar een heel leven brandend, in ieder ogenblik
en niet enkel het leven van één mens alleen
maar van oude stenen die niet ontcijferd kunnen worden.
Er is een tijd voor de avond onder de sterren,
een tijd voor de avond onder het licht van de lamp
Liefde is zichzelf het meest nabij
wanneer hier en nu
niet langer belang hebben.
Oude mensen zouden ontdekkingsreizigers moeten zijn
hier of daar hebben geen belang
we moeten stil zijn en toch blijven bewegen
naar een andere intensiteit toe
voor een diepere eenheid,
een inniger vereniging
door de duistere koude
en de lege verlatenheid,
de kreet van de golf, van de wind,
de wijde wateren
van de stormvogel en de bruinvis.
In mijn einde is mijn aanvang’
~ T.S. Eliot
